Rocznica Odzyskania Niepodległości z Zespole Szkół

„  Żeby polska była Polską…”

Słowa te stały się mottem pięknej, przejmującej i bardzo dzisiaj potrzebnej lekcji historii, jaką niewątpliwie był patriotyczny spektakl słowno- muzyczny, przygotowany przez uczniów z klasy III B  pod opieką pani Anny Skalskiej . Wydarzenie to miało miejsce w czwartkowe południe 10 listopada ,  w  kościele parafialnym w Łącku. Całą społeczność szkolną ZS im. św. Kingi serdecznie powitał  proboszcz ks. Janusz Paciorek, który podziękował dyrekcji i nauczycielom ,za „pielęgnowanie miłości do ojczyzny”  Młodzież z ogromnym zaangażowaniem wprowadziła wszystkich przybyłych w podniosły i wzruszający nastrój narodowych wypominek. Scenariusz w wymowny sposób łączył  dźwięk , kostiumy, obraz i modlitwę za tych, którzy  nade wszystko kochali  swoją ojczyznę .  To niemalże ponad godzinne widowisko ukazało nam naszą Polskę kiedyś i dzisiaj, zobaczyliśmy siebie jako naród. Ci wszyscy zaś polegli za wartości, za którymi dzisiaj tęsknimy i których potrzebujemy, stali nam się bardzo bliscy i ważni. Nie sposób było oprzec się wrażeniu, że bohaterowie z przeszłości wrócili w twarzach, mimice, gestach  młodych ludzi dumnie stojących na środku kościoła. Pełnili oni wartę honorową, przebrani za postacie z kart naszej historii:  rycerz, kobieta z stroju średniowiecznym (jako symbol wszystkich kobiet, które żegnały swoich mężczyzn idących walczyć, czekały i wierzyły w bohaterstwo), kosynier, poeta romantyczny, więzień obozu Auschwitz, łączniczka z Powstanie Warszawskiego, żołnierz AK.   Za pomocą wyświetlanych slajdów ( świetnie dobranych i opracowanych przez p. A. Skalską i Dawida Syjuda z kl. IIIB ), przejmujących i przeszywających kościelną ciszę pieśni, wykonywanych przez szkolny chór oraz pięknej recytacji,   bohaterowie narodowi  zostali przywołani przed naszą pamięć. To wszystko w prostej i wymownej scenerii białych, brzozowych krzyży , symbolicznej tablicy, na której zestawione zostały ze sobą zdjęcia upamiętniające ważne wydarzenia z naszej historii oraz współczesne wizerunki Polski i Polaków, flagi biało-czerwonej. W tle ołtarz i krzyż Chrystusa.   Ponad przekazywaną treścią, unosiły się liczne emocje i refleksje . Prowadzący przedstawiali postawy i sylwetki ludzi, którzy za swój patriotyzm i  wolność ojczyzny oddali życie.

Długa lista przywoływanych, to świadectwo  niezłomności i heroizmu Polaków w walce o niepodległość: bohaterowie powstania kościuszkowskiego, listopadowego i styczniowego, I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej 1914-1921, bohaterowie września ’39, sto trzydzieści tysięcy ofiar rzezi wołyńskiej, obywatele polscy zamordowani w Katyniu, żołnierze polscy polegli pod Monte Cassino , bohaterowie Powstania Warszawskiego, mieszkańcy Łącka i okolic- ofiary nazistowskich obozów koncentracyjnych, wszyscy obywatele polscy, którzy ponieśli  śmierć w latach 1939-45, ofiary komunistycznego „Katynia nad Wisłą” 1945-56, czerwca ’56, grudnia ’70, obywatele polscy zamordowani w latach 1981-84, żołnierze polscy polegli podczas misji pokojowych w Iraku i w Afganistanie.  Ta historyczna wędrówka przerywana była odgłosem trąbki ( Michał Mikołajczyk pięknie   odegrał  hejnał  wojska polskiego oraz melodię na cześć poległych) i werbla. Na ekranie przed oczami zgromadzonych przesuwały się slajdy (opatrzone dokładnym komentarzem  prowadzących), które przedstawiały min. zapomniane żołnierskie mogiły, twarze młodych powstańców warszawskich, guziki z katyńskich mogił,  kadry ze stanu wojennego, zdjęcia z czasów Solidarności, archiwalne zdjęcie z martwą dłonią zamordowanego ks. Jerzego Popiełuszki.

Przekaz obrazu i słowa ( np. wiersze  o  Danucie Siedzikównie  ps.”Inka” i ks. Jerzym  ) potęgowały  pieśni : Pierwsza brygada, Mury, Biały krzyż, Czerwone maki na Monte Cassino, Miejcie nadzieję  , Taki kraj, Ballada o rotmistrzu Pileckim. Piękne głosy dziewcząt: Eweliny Syjud, Ani Czech, Kasi Wąchały, Gabrysi Baziak, sugestywnie i z mocą przekazywały treści i emocje, których słowami nie sposób do końca wyrazić. Zapewne  niejednej, obecnej na tej uroczystej akademii kobiecie zakręciła się łza w oku, gdy Łukasz Tarchała (kl.IIIF) w mundurze żołnierza i z hełmem w dłoni śpiewał  przejmującym i ciepłym głosem piosenki dla dziewczyny, którą żegna zanim wyruszy na wojnę: „Moja mała, do widzenia już, Jeszcze raz buzi daj,A wywalczę ci kraj,Wielki kraj pełen zbóż.” ( tekst T. Gajcego)

Podobny ładunek emocjonalny miało wykonanie przez Marcina Wnęka i Ewelinę Syjud  piosenki pt. Gdzie są kwiaty z tamtych lat?. Podczas tego śpiewu młodzież wychodziła  z fotografiami młodych bohaterów,  którym przyszło dorastać i ginąć podczas wojny . Też mieli marzenia i pięknie się uśmiechali, kiedy robiono im zdjęcia.

Sztafeta pokoleń świadomość i odpowiedzialność za bycie Polakiem jest przekazywana. Potwierdziły to Jaś i Zosia- najmłodsi występujący podczas uroczystości. Dzieci w radością a jednocześnie powagą w głosie wygłosiły tekst :”Kto ty jesteś? Polak mały.”

Na zakończenie  poproszono wszystkich o wspólne odśpiewanie Roty, po której uczestnicy inscenizacji wypowiedzieli słowa stanowiące niejako puentę: „A po tych wszystkich, którzy szli przed nami/ z okrzykiem „Ojczyzno” i z męką szaloną ,/ a po tych wszystkich, co ginęli sami,/ aby nas zbawić swoja krwią czerwoną,/ za śmierć dla jutra, za ten lot słoneczny, o Polsko odmów odpoczynek wieczny.”

W kościele zapanowała przejmująca cisza. Następnie zgromadzeni głośno i razem wypowiedzieli : „Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie…”

„Gdzie dziewczęta z tamtych lat ? (…)
Gdzie są chłopcy z tamtych lat? (…)

Gdzie żołnierzy naszych kwiat –
tych sprzed laty? (…)

czas zatarł ślad. „

Pamiętajmy, nie tylko podczas uroczystości narodowych , że ONI wydeptali nam drogi do wolności, szanujmy pamięć o naszej przeszłości, doceniajmy bogactwo, które mieści się w słowie Polska i… odkrywajmy zatarte ślady.

Anna Brodowska